Konsorcjum zostało utworzone na potrzeby projektu pn.: „Innowacyjna technologia fermentacji śruty rzepakowej jako paszy dla trzody chlewnej” do działania „Współpraca” objętego PROW na lata 2014-2020.

Śruta poekstrakcyjna i makuch to uboczne produkty pozyskiwane w procesie przerobu rzepaku na olej. Śruta zawiera ok. 2% tłuszczu i ok. 35% białka zaś makuch ma więcej tłuszczu a mniej białka. Białka rzepaku zawierają znaczne ilości aminokwasów egzogennych, zwłaszcza metioniny i są ubogie w lizynę. Zarówno śruta poekstrakcyjna jak i makuch rzepakowy wpisane są do Rejestru Materiałów Paszowych UE i mogą być użyte do produkcji pasz dla zwierząt gospodarskich. Pasze z udziałem pochodnych rzepaku zawierają glukozynolany. Są to związki odporne na działanie wysokiej temperatury, lecz łatwo ulegają hydrolizie enzymatycznej pod wpływem enzymu – mirozynazy do gorzkich związków (sinigriny i pirogotroiny). Dlatego też zwierzęta niechętnie spożywają takie pasze. Zatem zasadnym jest przeprowadzenie procesu fermentacji śruty w celu eliminacji gorzkiego smaku i zwiększenia jej zawartości żywieniowej. Zastosowanie fermentowanej śruty rzepakowej w żywieniu zwierząt może zwiększyć efekty żywieniowe w porównaniu do pasz opartych na białku sojowym. Fermentacja pozwala wykorzystać potencjał białka zawartego w śrucie oraz wzbogaca paszę w krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe, witaminy i różne biologiczne aktywne związki. Fermentowana śruta jest chętniej zjadana przez trzodę i stymuluje środowisko przewodu pokarmowego świń do rozwoju korzystnej mikroflory jelitowej (bakterii z rodzaju Lactobacillus i Bifidobacterum). Fermentacja poprawia bezpieczeństwo zdrowotne pasz, eliminuje bakteriocyny, H2O2, szkodliwe bakterie i rozkłada substancje gorzkie, antyodżywcze i toksyczne. W związku z powyższym realizacja proponowanej operacji jest w pełni zasadna i może być nasza krajową alternatywą dla soi, która w większości jest genetycznie modyfikowana.

W wyniku realizacji operacji zostaną osiągnięte następujące cele:

• wytypowanie szczepów drożdży i bakterii kwasu mlekowego do przygotowania kultury startowej. Obydwie grupy drobnoustrojów muszą być dodane w odpowiedniej gęstości, proporcjonalnie do ilości śruty rzepakowej. Zostaną uwzględnione odpowiednie dla obu procesów fermentacji (alkoholowej i mlekowej), odmienne warunki procesu fermentacji;
• ustalenie procentowego dodatku sfermentowanej śruty do pasz;
• zbadanie przyrostu masy zwierząt karmionych fermentowaną śrutą w stosunku do grupy kontrolnej, karmionej paszą konwencjonalną;
• ocena jakościowa gnojowicy i obornika. Wykonana zostanie metagenomiczna i metataksonomiczna analiza mikrobiomu obu grup zwierząt oraz badania wpływu odchodów obu grup na mikrobiom nawożonej gleby;
• ilościowa i jakościowa ocena mięsa wieprzowego po uboju.
  Spodziewanym rezultatem powinno być zwiększone zainteresowanie konsumenta produktami mięsnymi zwierząt żywionych paszą bez dodatku soi GMO. Ponadto na podstawie uzyskanych wyników zostaną przygotowane publikacje do czasopism naukowych.